jest ponad moje siły... ale wcześniej, gdy pielęgniarka zapisywała wyznaczony
termin na białej sali, zdziwiła się, że nie ma moich danych w bazie
szpitala. I poczułam to, czego - wiem, że banalne - nie doceniam,
nie celebruje... czasem mi przemknie, że tak jest... więc - mojej niebytności
w szpitalu przez 18 lat.
Po południu pan w sklepie z częściami samochodowymi poszedł do mojego
auta, sam ! na oględziny, następnie przyniósł bańkę z czymś i papier, starł, to
co brałam za otarcie i poinstruował mnie, co mam robić dalej.
Myślałam, że się popłaczę z wdzięczności :)
W nagrodę na dzielne przetrwanie tego dnia, za namową eM :*
Czekolada :D (nie wygląda zbyt atrakcyjnie, ale pomyślałam o zdjęciu,
gdy już trochę wypiłam).
piękna, dorodna, grzechu warta czekolada!:)
OdpowiedzUsuńtak, w sumie ja też - poza okolicznościami porodowymi - nie leżałam w szpitalu. moja mama też nie. i właściwie moja babcia też nie. dopiero w znacznie starszym wieku. więc podświadomie traktowałam pobyt szpitalny jako coś wyjątkowego.
a pralka faktycznie się zepsuła? bo w mojej nie działał jeden z programów. to praliśmy przez kilka miesięcy na innych. i ostatnio włączyłam ten felerny i... wszystko pięknie się wyprało:)
OdpowiedzUsuń